L’ile de volupté (een ontbijt-op-bed-dienblad)
Afmeting: 34 x 50 cm
Materiaal: Limoges porselein
“Ontbijt op bed…..kruimels in het bed, morsen met je drank, prutsen en frutsen in dat bed, zien waar je alles zet.”
Zo’n opmerking is voor mij een aanknopingspunt en een uitdaging: iemand een ontbijt op bed laten ervaren als een genot voor alle zintuigen, zonder dat iets verschuift of eraf valt.
De stillevens van Dick Ket zijn voor mij een genot om naar te kijken en zij vormden mijn inspiratiebron. In een brief uit 1932 aan zijn verloofde Nel Schilt schreef hij:
“…dat er meer is tussen Hemel en Aarde, ik denk hieraan zo dikwijls als ik stilleven schilder. Juist in deze dode dingen voel ik de aanwezigheid van het alomvertegenwoordige en ik betrap me erop, dat ik met liefde over deze dode voorwerpen kan denken en ze behandelen”
Een dienblad met een ontbijtje is voor mij dan ook als de titel van Dick Kets lievelingsroman (“Líle de volupté” van Miriam Harry) een voluptueus eiland om van te genieten, met al je zintuigen.
Het dienblad, uitgevoerd in porselein, is een blauw-wit geblokte theedoek. Deze geblokte doeken gebruikte Dick Ket vaak in zijn stillevens. Ik koos voor blauw, een verwijzing naar het Hollands Delfts Blauwe keramiek. Bord, schotels en eierdop zijn geïntegreerd. Met het “doek” vormen ze één geheel, zo blijft alles op zijn plaats. Het bestek ligt in de plooien en kan niet verschuiven.
Ik kom uit een groot gezin en eierdopjes waren een luxe die wij niet kenden. Een gekookt eitje bij het ontbijt werd op je snee brood gezet…dat fungeerde dan als eierdop! Dit idee heb ik verwerkt in het doek….de eierdop is hier een kuiltje in het doek. Maar er zit wel een “warmhouder ’overheen waarvan de top een zoutvaatje herbergt, wat gevuld kan worden via een kleine ingesloten trechter.
Het melkkannetje staat als deksel op de suikerpot. Het dienblad is zowel voor links- als rechtshandigen. Op een van de schotels past een stukje fruit, liefst een peer om in de sfeer van Dick Ket te blijven.
Dick Ket gebruikte veel symboliek in zijn stillevens. Door zijn ziekte kwam hij weinig buitenshuis in zijn composities gebruikte hij de vormen die in huis voorhanden waren. Voor de uitvoering van “mijn stilleven, het ontbijt-op-bed-dienblad” gebruikte ik zijn vormentaal, niet alleen voor de borden maar ook voor de losse onderdelen zoals kopje, theepot en ‘apothekersfles’ die als water- of sapkan of desgewenst als vaas gebruikt kan worden voor een rode geranium (Gods genadekruid). Volgens Dick Ket in de Middeleeuwen het medicijn tegen melancholie, een mooi begin voor een ontbijt.
