Ik was erg gegrepen door de film “Tibet in Song” van Ngawang Choephel. Dit inspireerde mij in 2011 tot het maken van een project met de titel S.O.S. (Save Our Soles) voor de groepsexpositie met het thema “Dynamiek” in kasteel Tongelaar in het noordoosten van de provincie Noord-Brabant.
Het project moest gedurende de expositie langzaam verdwijnen. Gedurende een jaar maakte ik elke dag een insect van “Bone China” porselein. (als je dit letterlijk vertaalt betekent het: Chinese beenderen/ botten). De installatie bestond uit een kleed van kunstgras (met daarop het merendeel van de 365 insecten), gedrapeerd over een picknicktafel (van geïmpregneerd hout). Steeds meer mensen vervangen het gras in hun tuin door kunstgras, “ lekker gemakkelijk in het onderhoud” maar waar blijft al dat plastic uiteindelijk? Welke (kankerverwekkende) stoffen gebruikt men voor het impregneren, die via het regenwater in ons milieu terechtkomen? Wij Westerlingen maken een enorme troep van onze aarde. Insecten zijn voor ons van levensbelang maar daar hebben we geen weet (meer) van. We gebruiken veel pesticiden, de enorme bijensterfte is daar het gevolg van.
De Tibetanen echter koesteren alles wat leeft en hebben een enorm respect voor elk levend wezen, hoe klein ook. Des te wranger is de onderdrukking door de Chinese overheid. Systematisch wordt de hele cultuur en taal door de Chinezen uitgebannen en verwoest. Boeken worden verbrand, het spreken van de Tibetaanse taal wordt bestraft en de hele dag door schalt Chinese (pop)muziek door de luidsprekers die tot in de kleinste dorpen zijn opgehangen. Zij die zoveel respect hebben voor de natuur, worden zelf nog minder dan een insect behandeld.
Op de picknicktafel liet ik de insecten in een keurige rij lopen (de Tibetanen worden ook gedwongen om in het Chinese gareel te lopen). Enkele insecten waren “ ontsnapt”, die zaten al op de muren, elk insect was genummerd. (Tibetanen zijn voor de Chinese overheid niet meer dan een nummer).
De toeschouwer kon één of meerder insecten kopen en meteen meenemen, een symbolische bevrijding van de Tibetanen. Het kunstwerk verdween naarmate de tijd vorderde, het loste helemaal op! Uiteindelijk was de opbrengst €1278,80 deze ging volledig naar ICT (International Campaign for Tibet) voor hulp aan de Tibetaanse vluchtelingen en politieke gevangenen.