Bloemen van “Arts, zonder grenzen”,
Slecht nieuws wordt omgezet in goed nieuws.
Ik maak van krantenpapier (het “slechte nieuws”) bloemen die ik verkoop, de opbrengst gaat naar Artsen zonder Grenzen (het “goede nieuws”).
Dit project is begonnen na het zien van twee tv-uitzendingen: op 11 februari 2010 besteedde de Keuringsdienst van Waarde aandacht aan fair-trade rozen. En op 8 januari 2011 ging het bij Zembla over het vele vergif in de bollenteelt.
Uit eigen ervaring weet ik hoeveel vergif er elke vijf dagen over de lelievelden wordt uitgesproeid. De grond (niet ver van mijn moestuin) is eigendom van de gemeente, die verpacht het aan een boer en hij verpacht het aan de bollenkweker. Ernaast een veld met aardappelen die telkens werd mee gespoten met de lelies. Mijn moestuin heb ik opgeruimd, het vergif rook vies en ik kreeg een vreemde smaak in mijn mond. Op de zandgronden van o.a. Noord-Holland, Drenthe en Noord-Brabant doen lelies het geweldig goed! In de uitzending van Zembla waar aandacht besteed werd aan de nadelen van het kweken van snijbloemen, in het bijzonder tulpen en lelies (info: Stichting “Bollenboos”), waren o.a. een toxicoloog en een chirurg van Het Beatrix Kinderziekenhuis (UMCG) in Groningen aanwezig die hun diepe bezorgdheid uitspraken. Na het zien van die uitzendingen rezen er veel vragen: hoe zit het met het kweken van rozen en/of andere snijbloemen, gaat dat soms ook gepaard met veel vergif? Waarom wil de gemeente/overheid geld verdienen aan iets wat zo slecht is voor haar burgers? Waarom wijken rozenkwekers massaal uit naar Afrika? Hoe kan het dat een bosje rozen nog nauwelijks €5,- kost in de supermarkt? Hoe fair-trade is dat allemaal? Kunnen/mogen we nog wel genieten van een bosje bloemen?
Dit is maar een stukje “slecht nieuws”. Het is goed als de media haar machtspositie gebruikt om zaken van onrecht aan de kaak te stellen. Met goede en kritische feiten, zonder sensationeel of opruiend te zijn. Dat maakt ons wakker en gaan we (misschien) bewuster om met elkaar en onze aarde. Er zijn veel mensen die zich (vaak belangeloos) inzetten voor de zwakkeren in de samenleving, voor het oplossen van problemen, voor ons milieu. Dát mag in de krant!
De “goed- nieuws-bloemen ”worden ook in opdracht gemaakt. Dit project kent geen grenzen.
